Duitsland-Polen-Tsjechië-Duitsland.
Veenendaal - Schiedersee
Bij vertrek op woensdag 18 juli was de camper vol gepakt. Kleding voor 3 weken, want we zouden niet wassen. De rit naar de Schiedersee >>> verliep voorspoedig en om een uur of 13.00 na 313 kilometer rijden kwamen we aan. Daniël, Marijke en Aimy waren er al een paar dagen, terwijl de schoonfamilie van Daniël ook voltallig aanwezig was. Het werd dus een warm welkom in matige weersomstandigheden. Zo stonden we een groep van 4 Nederlanders bij elkaar en dat zou tot en met zaterdag duren.
De avond werd gevuld met het geluid van een opera die zeer nabij in de open lucht werd opgevoerd. Niet direct onze keuze.
Dag 2: Schiedersee - Schiedersee, 0 km.
Dit werd een regenachtige dag. We waren blij met de voortent. Zo zaten we beschut tegen wind en regen. Ook de kinderen (Aimy dus en haar nichtje Naomi en neefje Luca) maakte gretig van de tent gebruik. 's Avonds zijn weer met zijn allen uit eten geweest in het manege restaurant. Daniël lustte wel pap van de uitstekende gefrituurde inktvisringen en nam een extra maaltijd. Lovenswaardige kwaliteit van de twee dames die echt geen kok waren.
Dag 3: Schiedersee - Schiedersee, 0 km.
Het weer was opgeklaart en de voorzichten uitstekend. Dit kwam ons humeur wel ten goede. Gisteren waren we nog naar een leverancier van camperproducten geweest om een waarschuwingsbord voor op de fietsen t.b.v. van Italië te halen. Als het weer slecht zou blijven, zouden Rita en ik zondag niet verder oostwaarts gaan, maar naar de zon in het land van de laars.
Deze dag lekker gefietst en aan de overzijde van het meer koffie met appeltaart genomen. Een oudere Duitser - die iets later op het terras verscheen - hoorde dat wij Nederlanders zijn en dat ontlokte hem dat wij in de staat Lippe waren. "Prins Bernhard kwam hier ook vandaan!", zei hij trots.
Dag 4: Schiedersee - Schiedersee, 0 km.
De verjaardag van Marijke. Een lekkere dag met redelijk mooie temperaturen. Heel ontspannen gingen richting de BBQ in de avonduren, terwijl 's avonds een groots vuurwerk zou plaats vinden onder de noemer: "Schiedersee im Flammen".
Overdag hebben de dames de kinderen touwtje springen bij gebracht en dat gaf plezier. De BBQ was als vanouds compleet. Met wederom het goede Duitse vlees en vis (voor Truus, zij kan niet zonder).
De Schiedersee im Flammen was prachtig. Een enorm vuurwerk, met honderden zeer fraaie pijlen en de walkant met rood vuurwerk in vlammen, vooraf gegaan door de rondvaartboot die naar alle kanten vuur spoot. Tientallen waterfietsen completeerden het feest door met fakkels over het water te fietsen. Dat alles na zonsondergang natuurlijk.
Dag 5: Schiedersee - Braunlage, 131 km.
Na afscheid van de familie te hebben genomen trokken wij verder met als bestemming de TopPlatz Braunlage >>>. Een hele mooie route, dwars door het Harz gebergte. Op de stellplatz aangekomen werden we verrast door de aanwezigheid van een kermis en een Schuttersfeest. Een Duitse kermis is blijkbaar veel eten, drinken en verder wat echte kermis activiteiten. De braadworst smaakte in ieder geval goed.
De camperplaats ligt bijna boven op een berg en om er te komen moest je best een steile heuvel op. Toen wij dan ook met onze vouw E-bikes van een bezoek aan de stad terug kwamen en "gewoon" omhoog fietsten reed Rita vooruit. Een oudere man riep naar haar: "gaz, gaz, gaz!", en even later ziet hij Paul ook rijden en vroeg toen: "diesel of benzine?". Toe het antwoord "elektrisch" was keek hij wat ontredderend omhoog en dacht schijnbaar aan de krachtsinspanning die hij lopend heeft moeten verrichten.
Wat schertst onze verbazing: voor de tweede achtereenvolgende avond treffen we weer vuurwerk. Die "paar" pijltjes die in Braunlage werden afgeschoten, dat ze volledig voor ons in het niet vielen. Onze Scandinavische buren vonden het wel prachtig.
Door de overlast besloten we dat we maar 1 nacht zouden blijven.
Dag 6: Braunlage - Dresden, 278 km.
Deze rit begon weer fraai door de Harz. Daarna werd het Autobahn tot vlakbij de TopPlatz CaravanPark Dresden >>>, waar we een drietal nachten zouden blijven. Op slechts enkele honderden meters vanaf de Autobahn is deze achter de camperdealer gevestigd. Mooie plaatsen en aan de achterzijde van het bedrijfspand goed en schoon sanitair.
Hadden we het in Braunlage in de bergen nog koud, dat was nu totaal anders! 30 Graden Celcius en nachttemperaturen van 18 tot 20 graden. Heerlijk weer voor muggen, maar die bevielen ons niet zo.
De stad was goed per fiets bereikbaar en we hebben daar dan ook direct aan de Elbe van een plaatselijke specialiteit genoten. Een soort Pie, gevuld met verschillende vlees en champions voor Rita, voor mij toch maar een schnitzel ala Dresden.
Dag 7: Dresden - Dresden, 0 km.
Deze dag is bestemd om uit te slapen en een bezoek aan de Altstad Dresden. Dat bleek een echte aanrader. De stad was in de 2e Wereldoorlog bijna volkomen vernietigd en weer herbouwd. Van alle oude gebouwen is de Lutherse kerk het meest indrukwekkend. Deze ronde kerk is ook van binnen helemaal klaar. De pastel kleurige schilderingen noden uit tot zitten en langdurig bewonderen.
Op de terugweg zijn we nog even langs het Elbepark gegaan. Een enorm modern winkelcentrum op een paar honderd meter van de camperplaats. Zelfs een Ikea is er gevestigd.
Dag 8: Dresden - Dresden, 0 km.
Vandaag een rust- leesdag gedaan. We zijn wel nog naar het Elbepark geweest om in de supermarkt inkopen te doen. Ook gelijk een anti-muggen middel, want de deed werkte niet. De apotheker adviseerde Anti-Brum. Dat werkte goed, mits je alle blote huid behandelt. De zeer kleine muggen lieten bij ons flinke bulten achter waar we dagen last van hebben gehad.
Dag 9: Dresden - Woliborz (Polen), 287 km.
Het was tijd om de grens naar Polen over te gaan. Na veel snelweg te hebben gehad, kwamen de grote binnenwegen aan de beurt. Nou ja, wegen! Meer een soort grove gatenkaas. We leken in niemandsland aan te komen en het feit dat we geen Oost-Europa in de Tomtom hebben droeg niet aan zekerheid bij.
We bleken echter het kaartlezen nog niet verleerd te zijn. Via een heel mooie bergweg kwamen we in het zeer kleine dorpje Woliborz bij camping Camping Waldgut - Lesny Dwor >>>. Deze bleek prima verzorgd te zijn, met mooie plaatsen op plateau's. Er waren meer Nederlanders die het hebben kunnen vinden en de camping als uitvalsbasis gebruikten.
De camping heeft ook een restaurant en hotel, waar het eten gewoon een spotprijsje is. Er moest wel besproken worden, want er werd precies op het aantal gasten gekookt. Wij hebben een lokaal gerecht gekozen, een schotel met veel soorten kleine stukjes vlees, groenten en heerlijke gekookte aardappelen. Smaakte Paul erg goed, Rita wat minder. De volgende ochtend hebben we ook een ontbijt in het restaurant genomen. Voor de prijs kunnen we Nederland het bijna zelf niet inkopen.
Dag 10: Woliborz - Woliborz, 0 km.
Vandaag alleen naar het piepkleine winkeltje in het dorpje gelopen om inkopen te doen. Paul was niet zo fit, waardoor uitstapjes niet werden gedaan.
's Avonds zelf gekookt met inhoud uit de volle tas boodschappen (in totaal nog geen 2,50 Euro!). In de loop van de dag ging Paul zich wat beter voelen, zodat de volgende dag wel verder getrokken kon worden, richting het Hooggebergte in Tsjechië.
Dag 11: Woliborz - Harrachov (Tsjechië), 172 km.
Alhoewel Paul nog niet helemaal fit was, zijn we toch naar het Tsjechische Reuzengebergte vertrokken. Voor we de grens overgingen nog snel getankt en goedkope sigaretten gekocht. Direct over de grens een Kaufland bezocht en weer geld wisselen. Ook middagbroodje gekocht. Als de mensen in dit land net zo chagrijnig zouden zijn als het meisje dat onze broodjes en koffie klaar maakte zou je weer snel vertrekken! Gelukkig waren wij al 2 keer eerder in Tsjechië geweest en wisten we beter.
Het werd weer een hele mooie bergrit naar de stad Harrachov, de stad met de befaamde glasblazerij en biermuseum. Onderweg wel verrassingen. In het hooggebergte werd ook al aan de weg gewerkt. Van de belangrijke twee baans verbindingsroute werd simpel de helft weggebroken, diep de afgrond in. Een vrachtwagen kon er net door, geen stuurfoutje maken want dan wacht de afgrond.
Aan de rand van het stadje is de camping te vinden (er zijn in Tsjechië geen camperplaatsen). Camping Jiskra >>> bleek voldoende plaats te hebben en ook hier natuurlijk weer veel Nederlanders. Voor wintersporters is dit ook een uitstekende camping.
We waren er pas toen het op zijn Hollands begon te regen, onweren en wat lichte windstoten de kop op staken. Daar hebben wij toch schade van gekregen. Nadat in Xanten de rechter pootscharnier van de nieuwe luifel afbrak, was het nu de beurt van de linkerscharnier. Wel garantie natuurlijk, maar het was toch balen. De rest van de vakantie werd het scharnier vervangen door tire-ribs.
Dag 12: Harrachov - Liberec, 43 km.
Na een goed ontbijt zijn we naar de glasblazerij gegaan, maar het was vooral de bijbehorende winkel die de aandacht trok. De fabriek hadden we al tweemaal eerder bezocht en het biermuseum had onze interesse niet. Vervolgens een vroege lunchen in het bijbehorende restaurant, met uit IN de glasblazerij. Inderdaad, in al die jaren is er niets verandert.
Na het middaguur vertrokken we naar Liberec, waar de stadscamping AutoCamp Letna >>> het reisdoel is. Ook deze rit was weer erg mooi, over provinciale wegen inredelijk goede staat en dwars door dorpjes. Juist in de dorpjes zag je het verval. Overal gesloten grote fabrieken en huizen in zeer slechte staat naast fraaie gerenoveerde woningen.
In Liberec aangekomen zagen we direct een richtingsbord naar de Liberec Zoo. Deze hebben we gevolgd om deze dierentuin een bezoek te gaan brengen. Parkeren bleek echter een heel groot probleem. Uiteindelijk hebben we op ons gevoel een plek gevonden, maar toe naar de Zoo. Waarheen te lopen? Het bleek eenvoudiger dan gedacht. We stonden nog geen kilometer van de ingang af.
De Liberec Zoo ligt op een heuvel en is niet zo groot. Ze zijn gespecialiseerd in hoefdieren. Toch waren wel de gebruikelijk diersoorten aanwezig, zoals de katachtigen en apen. Een mooie leefruimte hebben de hoefachtigen, de Rode Panda's en de giraffen. Het overdekte tropische vogelwoud was eveneens zeer de moeite waard.
Na dit ontspannende bezoek zijn we de borden naar Autokemp Liberec aan de Letna gevolgd. Deze vonden we aan de andere zijde van de stad. We werden vriendelijk door een jonge vrouw ontvangen, mochten direct afrekenen en we kregen te horen dat we maar gewoon een plekje achterin het park moesten innemen.
We troffen "privé" plaatsen aan en een groter veld. We kozen een plek, staken de camper achteruit in en ineens ging het niet verder. Vast de in zachte ondergrond. Nu stond de camper redelijk recht en toen de man kwam om de elektra aan te sluiten hebben we ook aangegeven dat hij ons er nog niet uit hoefde te slepen.
Ondertussen was ons ook opgevallen dat het zwembad leeg en vervuild was en we besloten maar eerst eens het sanitair te inspecteren. Mensen, wat smerig!! Wat ben je dan blij dat je een eigen toilet in de camper heb. We hebben in het restaurant gegeten. Het eten was goed, het was er wel saai en de bediening magertjes, maar toch: geen weggegooid geld.
Cijfers voor deze camping? Camping 5, sanitair 2.
Toch wordt deze camping op het Internet in het algemeen als goed aangegeven. Wij vragen ons af wanneer de laatste controle is geweest. We vonden het niet eens de moeite waard om er foto's te maken.
Dag 13: Liberec - Amtsberg OT Dittersdorf (D), 283 km.
Na deze deceptie besloten wij weer rechtstreeks naar Duitsland terug te gaan. De keuze viel in eerste instantie op de stad Chemnitz. Daar aangekomen bleek er geen camperplek meer te zijn. Bovendien zag de stad er zelf ook niet echt aantrekkelijk uit. Na het raadplegen van de boeken kwamen uit op een camping die niet ver weg zou moeten zijn: Waldcamping Erzgebirge >>>, niet ver van de Tsjechische grens. Deze camping was een verademing. Royale plaatsen en voor de liefhebbers diverse Canadese plekken met vuurplaats en houten tafel met banken. Alles prima onderhouden. Uitstekend sanitair (echt een 9,5) deed ons een grote lach op het gezicht toveren.
De ligging van de camping is fraai, een bosweg de berg op. Halverwege die weg ligt een zijweg naar een restaurant (ca 800 meter van de camping) leidt. Daar hebben wij 's avonds uitstekend tegen een lage prijs gegeten. Ook daar trouwens een prachtig uitzicht over de dalen.
Dag 14: Amtsberg OT Dittersdorf, 0 km.
Deze dag hebben we benut - na een lekker ontbijt met weer echte verse Duitse broodjes - om een fietstocht te maken door het gebied van Dittersdorf. Het was op diverse plaatsen steiler dan gedacht. Wat is de E-bike dan toch een zegen. Ook de knieën van Paul hielden zich goed en de tocht werd daardoor een plezierige ervaring.
Dittersdorf bestaat uit enkele kernen. In een daarvan stond bij een bedrijfspand dat er fabrieksverkoop zou zijn. Het betrof kleding. Natuurlijk zijn we hier gaan kijken. Merkkleding voor redelijke prijzen, net als nachtkleding. Rita kocht een blouse, terwijl Paul met een nieuwe pyjama naar buiten kwam.
Heerlijk verder gefietst met als steilste helling circa 8%. Op enkele plaatsen had je daardoor prachtige vergezichten. Verder weer een heerlijk leesdag op de camping gehouden.
Dag 15: Amtsberg OT Dittersdorf - Bad Köningshofen, 268 km.TopPlatz Franken Therme
Na het ontbijt vertrokken we naar de vooraf geplande stop in Bad Köningshofen im Grabveld (Bauern-Thuringen) TopPlatz Franken Therme >>>. Hier waren we eerder geweest en ook nu hebben weer dagen genoten van de Thermen. Heerlijk ontspannen zwemmen in de baden, relaxen in de stoelen, genieten van het Turkse stoombad en natuurlijk naar de plaats zelf. Rita kocht daar een tweetal jurken, Paul een nieuw fototoestel. De eerste avond lekker in de stad gegeten.
Dag 16: Bad Köningshofen, 0 km.
Vandaag veel genoten van de baden, relaxen bij de camper en massages: Rita voetenmassage en Paul Hoofd en nek/schouders massage.
Daarna wat gegeten in het restaurant bij de Therme, maar dat ging niet bepaald vlot. Gebrek aan menskracht heet dat, waardoor ook de tafels te lang vies en vol bleven. Jammer, want de beperkte kaart was wel goed.
Dag 17: Bad Köningshofen, 0 km.
De laatste thermedag. In de ochtenduren eerst boodschappen gedaan (o.a. dus de jurkjes van Rita, want zij raakte door de schone kleding heen en we zouden niet de was doen!). Verder geluierd, gelezen en gepuzzeld en de middag besteed aan de Therme. Ja, een keertje zelf gekookt.
Dag 18: Bad Köningshofen - Spay/Boppard, 301 km.
Ons reisdoel van vandaag was het plaatsje Oberwest am Rhein. Niet veel Autobahn, maar vooral gewone "A-wegen" met heuvels en dalen. Eenmaal bij de Rijn aangekomen op zoek naar de stellplatz. Helaas, vol. Ook de campings verder naar het westen zaten vol. Uiteindelijk komen we in Boppard terecht, maar ook hier alles vol. Nog verder richting Nederland, zo'n 5 kilometer vanaf de stad Boppard troffen we camping Sonneneck >>> in Spay met voldoende plaats, waar we zelfs direct aan het water konden staan.
Prachtige plaats, maar de vermoeidheid was groot. Deze reis had er toch wel wat ingehakt en de pijn in Paul's benen was eveneens iets te veel van het goede.
's Avonds hebben we in het restaurant gegeten. Uitstekende prijs/kwaliteit verhouding. Verder gewoon rust genomen en gezien hoe bij de Olympische spelen het Nederlandse herenhockey team de Duitsers versloegen.
Dag 19: Spay/Boppard - Boppard - Spay/Boppard, 12 km fietsen.
In de loop van de ochtend zijn we op de fiets gestapt en langs de Rijn op naar de stad Boppard gefietst. We waren er al eerder geweest en toen aan de boulevard gebleven. Dit maal hebben we ook de stad opgezocht en kwamen tot de ontdekking dat: het goed eten is; er een zichtbaar en tastbaar Romeins verleden is; een tweetal mooi oude kerken te bezoeken zijn; sommige winkels wel erg toeristisch zijn; en er een pont tussen de oevers vaart.
De rest van de dag hebben we in het fraaie weer, met het mooie uitzicht genoten van rust en gezellige buren. Nederlands was bijna de voertaal op de camping, dus contacten waren makkelijk te leggen. Overigens is de Rijn zo druk bevaren dat je nauwelijks aan iets anders dan kijken toekom. Zelfs als Rita met de koffie bezig is, of Paul aan zijn mixje zit is het moeilijk om niet afgeleid te worden.
Dag 20: Spay/Boppard - Veenendaal, 300 km.
Het wasgoed ligt dusdanig in de weg en de schone kleding was nagenoeg op dat dit het teken was om rustig aan naar huis terug te rijden. Een overzichtelijke afstand over vooral Autobahnen. Onderweg bij een wegrestaurant gestopt om te rusten en te eten (te duur voor hoeveelheid en kwaliteit).
Om circa 15.00 uur waren we thuis, mooi op tijd om nog een paar boodschappen te doen.
Alle rechten voorbehouden 2022. Niets van deze site mag zonder toestemming van de houder worden overgenomen of gepubliceerd.